بیست و هشت کنترل و 22 فرد مبتلا به که هم پابرهنه و هم با جوراب مورد آزمایش قرار گرفتند وارد مطالعه شدند.
دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا تحمل کننده وزن در گروه کنترل، گروه CAI پابرهنه و گروه CAI با جوراب اندازه گیری شد.
علاوه بر این، بی ثباتی ذهنی مچ پا در طول SEBT با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری (0 – 100) اندازه گیری شد.
به طور قابل توجهی کمتر از گروه کنترل در همه جهات بود نمره SEBT در گروه CAI با جوراب بافتنی زنانه به طور قابل توجهی بیشتر از گروه پابرهنه CAI در جهت خلفی، خلفی و خلفی جانبی بود.
علاوه بر این، بین گروه کنترل و CAI با گروه جوراب در شش جهت تفاوت معنی داری وجود نداشت.
پوشیدن جوراب‌های جدید با تنظیم مجدد مچ پا، بلافاصله ثبات پوسچرال پویا را همانطور که با SEBT و بی‌ثباتی ذهنی مچ پا در افراد مبتلا به CAI اندازه‌گیری می‌شود، بهبود بخشید.
پیچ خوردگی جانبی مچ پا یکی از شایع ترین آسیب ها در ورزش های رقابتی و فعالیت های تفریحی است.
آسیب های مچ پا 10 تا 30 درصد از کل آسیب های ورزشی و 40 تا 56 درصد آسیب ها در ورزش های خاص را شامل می شود.
بیش از 50% گزارش شده است و پیچ خوردگی مکرر مچ پا به طور بالقوه منجر به بی ثباتی مزمن مچ پا می شود موضوع مهمی است.
نقص کنترل پاسچرال در افراد مبتلا به CAI به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است و تست تعادل ستاره ای اغلب برای بررسی کنترل پوسچر پویا استفاده می شود.
به گشت و گذار با اندام مقابل در هر یک از هشت جهت ستاره روی زمین برسید.
- منابع:
