در ابتدا، موزاییک‌های مورد استفاده در امپراتوری‌های اسلامی مشابه موزاییک‌هایی بود که در دوران بیزانس استفاده می‌شد. نقاشی های دیواری با استفاده از قطعات سنگ ایجاد شده است.
به زودی، نفوذ تمدن های چین شرقی، از طریق مسیرهای ابریشم، کاشی ضد اسید المانی های سرامیکی به ساختارهای لعاب دار تبدیل شدند. امروزه می‌توانید موزاییک‌های زیادی از این دوران را بیابید که نمای داخلی و خارجی بناهای اسلامی آن قرون را پوشانده‌اند.
به عنوان مثال، شهر ایران اصفهان، که در قرن شانزدهم به عنوان پایتخت امپراتوری صفویه بوده است، موزاییک‌های زیادی دارد که با تأثیرات اسلامی و چینی ساخته شده است. کاشی های ایزنیک – تخصص امپراتوری عثمانی در دوران اوج امپراتوری عثمانی، نوع خاصی از کاشی و سرامیک معروف شد.
این کاشی ها در ایزنیک، یک شهر کوچک ترکیه ای در نزدیکی استانبول ساخته شده اند. این کاشی ها دارای لایه هایی از کوارتز بودند که درخشش درخشانی از خود ساطع می کردند.
سایه های قرمز در کاشی های Inznik اولین بار در تاریخ بود که کاشی ها رنگ های قرمز داشتند. نقوش این کاشی ها عموماً هندسی یا گلدار بود. گاهی کاتبان کاشی هایی را با فرازهایی از قرآن مجید می نوشتند.
این کاشی ها به دلیل داشتن آکوستیک عالی در داخل عبادتگاه ها مانند مسجد مورد استفاده قرار می گرفتند. به ارتعاش صداهای اذان اسلامی کمک کرد و همچنین شعارها را تقویت کرد.
پرتغالی – دانش آموز هنر سرامیک در اواخر قرن شانزدهم در پرتغال بود که کاشی و سرامیک به اوج بیان فرهنگی و هنر رسید. پرتغالی ها کاشی های سرامیکی مربعی با ابعاد حدود 5.5 اینچ درست کردند.
این کاشی ها در همه جا مورد استفاده قرار می گرفتند – خانه های شخصی، فضاهای مذهبی و سایر مکان های عمومی مانند حمام ها، بناهای تاریخی و غیره. عصر کاشی های هلندی کاشی های هلندی دلفت بسیار محبوب بودند.
